::อัลบั้มรูปภาพ และ แฟ้มเสียง::

สถาพร ไทรกุล [click]








สิ้นสุด การศึกษา แล้วนะเพื่อน
จากกันไป หนใด อย่าลืมเลือน
ความเป็นเพื่อน ในรังสี ไม่มีคลาย
- - - - -* * * * *- - - - -
    คนแรก ที่จากไป ไกลหนักหนา
สู่ยะลา ธานี ขึ่รถไฟ
    เหรัญญิก หน้าที่เด่น วันเพ็ญนั่น
สนธยา คอตก โอ้อกเรา
    ที่สงขลา ใกล้กัน กับหาดใหญ่
ราชบุรี ก็ยังมี พิมพวรรณ
    แล้วบุญหลง ชายงาม หายไปไหน
อยู่แต่ตัว หัวใจ ไปราชบุรี
    อีกคนหนึ่ง น่างง คือทรงศักดิ์
ตอบจดหมาย อย่าช้าให้ ใจพะวง
    นึกขึ้นได้ ถึงคนดุ คือสุพัฒน์
อีกสามปี จงรีบจาก อุบลฯมา
    ต้องไปแล้ว เพื่อนแก้ว เจ้าแมวจ๋า
อีกเสนาะ คนคมสัน ไปจันทบุรี
    ส่วนสมโชค คนนคร จรไปไหน
อัครพงษ์ อีกคน ซนจังเลย
    อีกถนั่น คนดี หนีไปไหน
ทิ้งประเสริฐ คู่หู อยู่เมืองเรา
    มองเหลียวซ้าย แลขวา ชะโลมวุฒิ
รวมทั้งเจตน์ เจนเติ้ลแมน แสนใจดี
    เรียนก็ดี โดดก็ดี คือพินิจ
เรวดี บอกปัด ขัดใจจริง
    รองสาราฯ กับสาราฯ มาเคียงข้าง
ทำหนังสือ ด่วนจี๋ ทีละใบ
    ให้นึกถึง คุณติ๊ก กับแป๋วใหญ่
แป๋วใหญ่คือ ใครนั้น จันสุมาลย์
    สนธยา ชวลิต วิษณุ
อีกหนึ่งนาง สาวงาม ตามบัญชี
    แล้วยังมี อีกสององค์ ประสงค์ประสิทธิ์
แต่ไม่นาน ก็คงไป ห่างไกลตา
    ครบขบวน ถ้วนทั่ว ทุกตัวคน
นั่งอยู่กับ น้ำฝน ปนน้ำค้าง
อับดุลลาห์ คนโต โก้เหลือหลาย
ที่หาดใหญ่ ก็ยังมี รังสีเรา
เมื่อวันนั้น ไปส่งกัน ไม่หงอยเหงา
น่าเห็นใจ ประธานเขา ต้องไกลกัน
มีโอฬาร เขาไป ดังที่นั่น
คิดถึงแจ้ ทุกวัน ฝันทุกที
นครสวรรค์ นั่นปะไร เป็นสุขี
นครปฐม มีคนดี กิตติพงษ์
เพื่อนไม่รัก เพื่อนแล้ว หรือลืมหลง
หรือคนตรง นอนเตียง เล่าเรียงมา
เนาวรัตน์ นั่นยังไง ไม่เห็นหน้า
สู่กรุงเทพฯ เพื่อนยา จะโชคดี
สู่ลพบุรี เมืองมีค่า สง่าศรี
แต่นรี ไม่ไปไหน กับใครเลย
นั่งครวญเพลง อยู่กับใคร ทำไมเฉย
สถาพร คนเฉยๆ ก็ไม่เบา
ชวนกันไป เมืองนอก ละซีเล่า
เทอราปี่ จะอับเฉา ก็คราวนี้
ชาวสุราษฎร์ ตัวเล็กสุด อยู่ที่นี่
ยิ้มก็หวาน ตลอดปี ดีจริงๆ
นันทวัตร ตามติด มาสุงสิง
เหมือนกับยิ่ง ยุส่ง คงสมใจ
คือพวงทิพย์ กฤษฎางค์ ช่างสดใส
ช่วยกันใหญ่ เดี๋ยวก็เสร็จ เข็ดไปนาน
ไม่ใช่ใคร วาสนา คนตาหวาน
จากกันนาน อย่าพาลเลือน เพื่อนที่มี
อิทธิพล ถูกระบุ อยู่กับที่
อัจฉรา โฉมศรี อยู่รามาฯ
อาจารย์ยัง มีจิต เสน่หา
เลยบอกลา เสียตรงนี้ ยังมีทาง
เหลือแต่เรา คิดสับสน จนสว่าง
ผิดพลาดบ้าง อภัยฉัน ...วันทนา.
.............แต่งไว้เมื่อ พ.ศ.2515.......
..
ไม่มีบทความ
ไม่มีบทความ